Na pewno wielu z nas spotkało tę roślinę podczas spacerów. Rośnie bardzo szybko tworząc wysokie zarośla (do 5 metrów). Łodygi rdestowców są grube, puste w środku, przypominają bambus, liście natomiast jajowate i dosyć duże.
W Polsce znane są przede wszystkim dwa rodzaje rdestowca – japoński i sachaliński, przy czym obydwa mają podobny skład chemiczny.
Surowce lecznicze
Do celów leczniczych używamy kłączy wraz z korzeniami. Zbieramy je wiosną (marzec-kwiecień) lub jesienią (październik-listopad), szybko myjemy i suszymy w temperaturze 20-55 ºC z dala od światła. Przechowujemy w zacienionym miejscu, w szczelnym pojemniku.
Zbierać możemy również ziele – przed kwitnieniem, lub kwitnące. Suszymy w ciemności.
Związki czynne
Kłącze zawiera flawonoidy, związki antrachinowe i naftochinonowe, reochryzydynę, kwestynę, resweratrol, polidatynę, fenolokwasy, fenole, fitosterole, cyklitole.
Ziele zawiera przede wszystkim fenolokwasy, flawonoidy, chryzofanol, reochryzydynę, emodynę, garbniki i kumarynowce.
Przetwory z rdestowca są źródłem selenu, miedzi, molibdenu, manganu, żelaza i cynku.
Działanie i zastosowanie
Związki czynne znajdujące się w rdestowcach hamują rozwój grzybów, bakterii chorobotwórczych i nowotworów. Działają antyoksydacyjnie, przeciwmiażdżycowo, przeciwbólowo, zmniejszają stany zapalne. Zapobiegają stłuszczeniu i zwłóknieniu nerek, wątroby i serca. Wyciągi z kłączy rdestowca pobudzają wydzielanie soków trawiennych nie wzmagając trawienia i przyswajania składników pokarmowych. Rdestowiec działa również na układ odpornościowy. Pobudza go, jednocześnie hamując procesy agresji autoimmunologicznej.
Dłuższe przyjmowanie wyciągów z rdestowca może zwiększyć poziom estrogenów i obniżyć syntezę androgenów.
Rdestowiec wspomaga oczyszczanie organizmu, działa moczopędnie, obniża gorączkę, pobudza miesiączkowanie i przyspiesza regenerację tkanek.
Przeciwwskazaniem są choroby powodujące upośledzone wydzielanie enzymów trawiennych, niedobory enzymatyczne w układzie trawiennym.
Przetwory
Napar z liści
2 łyżki ziela zalać 2 szklankami wrzątku, przykryć, zaparzać 30-40 minut, przecedzić. Wypijać w ciągu dnia w 4 dawkach po 1/2 szklanki, 1-2 godziny przed jedzeniem. Stosować 3-4 tygodnie, między powtórzeniami zastosować 2 tygodnie przerwy. Nie zażywać dłużej niż pół roku.
Odwar z korzeni
2 łyżki świeżych lub suchych kłączy zalać 2 szklankami wody, zagotować, odstawić na 30 minut pod przykryciem. Przecedzić, pić 2-4 razy dziennie 100 ml, przez 3-4 tygodnie. Przed kolejną kuracją 1-2 tygodnie przerwy.
Stosujemy do płukania jamy ustnej i gardła w stanach zapalnych i zakażeniach; do nasiadówek i irygacji przy zapaleniach i zakażeniach pochwy; do okładów na rany, wypryski i owrzodzenia; do płukania włosów przy łojotoku, łamliwości, łupieżu, rozdwajaniu końcówek.
Źródło: „Medycyna dawna i współczesna„
natura i ja 